Ik denk dat De donkere kamer van Damokles geen vrolijk verhaal is. Bij deze titel denk ik aan veel geheimzinnigheid en mysteries, dus dat zal wel in het verhaal voorkomen denk ik. Ik kan uit de titel afleiden dat Damokles de boosdoener in het verhaal is. De donkere kamer is een kamer wat de kern vormt van de daden van Damokles. Ik denk bij deze titel ook dat het een verhaal is die je niet in een keer kan volgen en dat je hem een paar keer gelezen moet hebben voordat je het verhaal echt te pakken hebt. Het verhaal speelt zich heel lang geleden af, daar ben ik wel zeker van als ik de naam Damokles hoor. Ik denk niet dat het een verhaal is waar ik me echt in interesseer, want alleen al als ik de titel hoor lijkt het me een heel saai verhaal. Aan de titel is te horen dat het eigenlijk geen verhaal is voor mensen van mijn leeftijd.
Willem Frederik Hermans
Willem Frederik Hermans is geboren op 1 september 1921 in Amsterdam. Hij was een Nederlandse fysisch geograaf, maar werd later vooral bekend als schrijver. Hij maakt de Tweede Wereldoorlog mee die uitbreekt op zijn verjaardag in 1939. Het was een zeer kritische man die nooit een blad voor de mond nam en zei alles wat hij vond. Hierdoor stond hij vooral bekend tijdens de periode als Nederlandse fysisch geograaf. De switch van fysisch geograaf naar fulltime schrijver vond plaats in Parijs in 1973. Hiervoor was het boek ´De donkere kamer van Damokles´ al uitgekomen in 1958 en hij was ook al verfilmd in 1968. Samen met Harry Mulisch en Gerard Reve wordt hij gerekend tot ´De Grote Drie´, de drie belangrijkste naoorlogse Nederlandse auteurs. Hermans heeft een nare jeugd gekend. Hij werd veel gepest en was het buitenbeentje tussen alle andere kinderen. Zijn ouders waren gierig en zagen het nut van plezier maken niet in en daar was hij dus ook de dupe van. Er waren ook mensen die Hermans niet zo mochten, zoals Daniel B. die Hermans en zijn vrouw in 1988 aanviel met een bijl. Herman en zijn vrouw houden hier wel een aantal beschadigingen aan over, maar ze overleven het. Herman verhuist in 1991 naar Brussel en overlijdt in 1995 in Utrecht. Zijn lijst publicaties omvat op dat moment 90 titels.
Fotoserie
Leica

Dubbelgangers

Op de bovenstaande foto zie je een voorbeeld van dubbelgangers. Ik heb voor deze foto gekozen, omdat de dubbelganger Dorbeck van Henri een belangrijke rol speelt in het verhaal.
Fotorolletje
De bovenstaande foto heb ik gekozen omdat er veel fotorolletjes voorkomen in het verhaal en ook belangrijk zijn bij het snappen van bepaalde dingen die in het verhaal gebeuren.
Persoonsbewijs

Het persoonsbewijs speelt een belangrijke rol in het verhaal, want deze worden in het verhaal vervalst omdat ze niet herkent mogen worden.
Voorschoten

Bovenstaande foto geeft de plattegrond van Voorschoten weer, waar het verhaal begint, waar Osewoudts moeder zijn vader vermoord.
Motto Ludwig Wittgebnstein
Dit motto verwijst naar het vinden van de dubbelganger Dorbeck, want uiteindelijk is hij spoorloos, en alleen Osewoudt weet zijn bestaan af op het moment dat alleen Dorbeck hem kan bevrijden. En dit motto is heel erg mysterieus en dat is het verhaal ook.
Titel
De titel van het boek ´De donkere kamer van Damokles´ is afgeleid van ´Het zwaard van Damocles´, wat in de Griekse Oudheid bekend stond als een continue dreigend gevaar. In dit verhaal zijn de cellen waarin de mensen worden opgesloten als ze worden gepakt ´De donkere kamer´, want de kans dat ze gevangen worden genomen is heel groot en blijft het hele verhaal door een grote hindernis voor Osewoudt.
Lofrede
Ik vind het boek niet zo heel boeiend, maar op sommige momenten kon ik me wel inleven in het verhaal, momenten waarop ik dacht aan hoe ongemakkelijk het leven van sommige mensen in de Tweede Wereldoorlog was. Het boek is heel moeilijk te volgen, als je maar eventjes je concentratie verliest bij het lezen van het boek ben je de draad al kwijt. Je hebt boeken waarbij het niet erg is als je je soms niet honderd procent concentreert, want de kern van het verhaal zit in het grote deel van het boek. Maar bij dit boek moet je letterlijk elke zin bestuderend lezen om een link te kunnen leggen tussen de gebeurtenissen om zo uiteindelijk het verhaal te snappen. Hierdoor was het voor mij moeilijk om het verhaal in aan een stuk door te lezen en het ook gelijk te snappen. Heel vaak moest ik terugbladeren om een of twee bladzijdes opnieuw te lezen, omdat er in een of twee bladzijdes gewoon dingen gebeuren die belangrijk zijn om te weten voor het begrijpen van het verhaal. Dit soort verhalen zijn niet echt mijn ding, daarom interesseert het verhaal me uiteindelijk ook niet, wat ik aan het begin van het verhaal eerlijk gezegd wel had verwacht. Toen ik begon met lezen boeide het verhaal me niet, maar dat heb ik wel vaker als ik net aan een boek begin en dan begint het langzamerhand boeiender te worden, maar dit verhaal was van het begin tot aan het eind een oninteressant verhaal voor mij.